Urriaren hillaren bederatzian,
Umore ona nuien hoien khantatzian,
Gazte eta alegera, trankil bihotzian;
Ontasunna franko badut intresian,
Deusik ez etchian,
Orai bezain aberats nintzan sortzian.
Nork nahi zer nahi erraníkan ere
Bidarraítarra nuzu bai nahi ere;
Etcheko seme ona segurkí halere,
Nahiz baden herrían hobechagorik ere
Baditut bortz haurhide, enekí sei dire,
Oro adizkide,
Dotíaren gainetik samurturen ez gire.
Aita ezkondu zen gure amarekin,
Ama aitarekin, biak elgarrekín;
Orduian gazte ziren bertze zerbaítekín,
Eta orai zahartu miseríarekin;
Ontasuna igorri bertze haurhidekin,
Phartebat enekin,
Enekin baino haboro bertze bortzekin.
Aíta zen etcheko, ama kampoko,
Jainkoak egin tu elgarreki1ako.
Hirur mutiko eta hirur neskatoko,
Haurrik aski badute aisa bízitzeko
Balimba bertzerik etzaie sorthuko,
Ez da fidatzeko.
Landatuz geroz hirriskatzen du phizteko.
Adinen beha gaude, egía erraiteko,
Gure ontasun ororen phartítzeko;
Diru idorra bere bada bizíkichko,
Jainkoak daki zembat den bakhotcharen dako;
Izaiten badugu ez dugu utziko
Auzokuendako,
Baínan eztaikugu sakelarik erreko.
Hemen bagirade oraí zembait lagun,
Botoíla bana arno edan dezagun,
Ona balimbada bira edan dezagun,
Tringa dezagun, plazer har dezagun,
Bilha zembait lagun:
Diru dianak ízanen dík ezagun.
Etchek’ anderia. zure tristia,
Îduritzen zaízu girela diru gabiak,
Diru badugu bainan ditugu larríak;
Zor utziren dautzugu gaurko afariak;
Etchek’ anderia, emazu guardia,
Har pazientzia,
Noizbait izanen duzu zure pagamenduia. »
